Od – həyatın başlanğıcı, insanın isinmək və yaşamaq üçün ilk dostu… Bu gün Novruz çərşənbələrindən ikincisi – Od çərşənbəsidir. 

Od çərşənbəsi qədimdən bəri xalqımız üçün müqəddəs sayılıb. Bu çərşənbədə hər bir ailədə ocaq qalanır, hamı onun ətrafında toplanır, diləklər pıçıldanır, şamlar yandırılır, alovun istisi evlərə nur bəxş edir. 

Gənclər tonqalın üzərindən tullanaraq “Ağırlığım, uğurluğum odda yansın” deyərək dilək tutur. Çünki od təkcə isinmək və işıq mənbəyi deyil, həm də təmizlənmə və yenilənmə rəmzidir. 

Od çərşənbəsi xalqımızın min illər boyu qoruyub saxladığı inanclardan biridir. Xalq arasında “İkinci çərşənbə”, “Üzgü gecəsi”, “Üzgü çərşənbə” və yaxud “Addı çərşənbə” də adlandırılan Od çərşənbəsi yeni həyatın, yazın gəlişini simvolizə edir. Qədim türk inanclarına görə, od insanı bəlalardan qoruyur, evlərə ruzi-bərəkət gətirir. Bu səbəbdən, el arasında “ocaq söndürülməz”, “od qalanan evin nəsli kəsilməz” deyilərdi. Hətta qədim türklərin Tanrıya qurban kəsdiyi müqəddəs yer "Odun ocağı" adlanırdı. 

Od çərşənbəsi eyni zamanda insanın iç dünyasında bir oyanışdır. Alov necə ki, hər şeyi külə çevirərək yenidən doğulmağa imkan yaradır, insan da keçmişin ağırlıqlarını geridə qoyub, gələcəyə ümidlə baxmalıdır. Bu gecə yandırılan tonqallar təkcə fiziki od deyil, həm də içimizdəki istək və arzuların alovlanmasıdır. Bu çərşənbədə hər birimizin ürəyində bir alov yanır – bəlkə də uşaqkən dilədiyimiz, lakin unutduğumuz bir arzunun közləri bu gecə yenidən qığılcım alır. Tonqal ətrafında toplaşan insanlar bir-birinə baxaraq anlayır ki, odun dili var – o, bizi birləşdirir. 

Od çərşənbəsi həm də özünün adət-ənənələri ilə zəngindir. Od çərşənbəsində qalanan tonqalda mütləq tikanlı kol da yandırılır ki, bu da baharın gəlməsini yubatmaq istəyən şər qüvvələri qorxudulması anlamını verir. Bu çərşənbədə də evlərdə qazanlar qaynamalı, ocağın üstü boş olmamalıdır.

Od çərşənbəsində biz təkcə tonqalların alovunu deyil, qəlbimizdə yanan vətən sevgisini də hiss edirik. Bu alov bir daha sübut edir ki, od yalnız yandırmır, eyni zamanda yaşadır, qoruyur və birləşdirir. 

İllərdir həsrətini çəkdiyimiz və artıq bizim olan  torpaqlarımızda yenidən tonqallar qalanır, uşaqlar sevinc içində alovun ətrafında dövrə vurur, qocalar isə gözlərindəki yaşlarla bu müqəddəs anın şahidi olurlar. Bu tonqallar təkcə Od çərşənbəsinin yox, həm də qayıdışın, dirçəlişin, yeni həyatın rəmzidir.

Doğma el-obamızda qalanan tonqallar bir daha sübut edir ki, vaxtilə işğal altında olmuş torpaqlarımızda ocaqlar sönsə də, xalqımızın ruhu hər zaman nikbin olub. Bəli, bizi yaşadan bu inam və nikbinlik ruhu sayəsində torpaqlarımıza qayıtdıq, yurd yerlərimizi dirçəltdik, ocaqlarımızı yenidən qaladıq. İndi bu alov gələcəyimizin işığına, vətənimizin əbədiliyinə çevrilib.

Qoy bu Od çərşənbəsi ürəklərimizə güc və inam, evlərimizə sevinc, yurdumuza bərəkət gətirsin! Qoy yanan tonqallarımız heç vaxt sönməsin! Çünki bizim Azərbaycan adlı Vətənimiz, şəhidlərin bizə əmanət etdikləri müqəddəs torpağımız var!

Odumuz alovlu, ocağımız daimi, yurdumuz bərəkətli olsun!