Ötən gün bəzi mətbu orqanlar paytaxt məktəblərinin birində müəllimlərin bir süfrə arxasında asudə vaxt keçirmələrini "Müəllimlər məktəbdə məclis təşkil etdilər" tipli başlıqlarla tirajlayıblar.

İlk növbədə, qeyd edək ki, hələ tədris prosesi başlamayıb. İkincisi hər bir media orqanının redaksiyasında, yəqin ki, əməkdaşlar bir araya toplaşıb yemək yeyirlər. Məsələn, biz "Azərbaycan müəllimi" qəzeti heyəti olaraq bunu edirik. Və burada qeyri-adi bir şey olmadığını düşünürük. Həmçinin bu tip toplaşmalar komanda ruhuna müsbət təsir edən element kimi dünya təcrübəsində də var. Bu gün ABŞ-də, Çində əməkdaşların günorta fasiləsi zamanı istirahət etmələri üçün müxtəlif şirkətlərdə fərqli tədbirlər görülür. Çünki istirahət də həyatın bir hissəsidir və insan robot deyil.

Bəli, müəllim də insandır və müəllimlər də yemək yeyə bilərlər. Onlar da bir iş gününün ortasında nahar fasiləsi edə, bir masa arxasında həmkarları ilə bir araya gələ bilərlər. Bu, nə tədrisə mane olur, nə də etik qaydaların pozulması anlamına gəlir. Əksinə, bu həm peşəkar həmrəyliyin, həm də işgüzar dostluğun bir göstəricisidir.

Unutmayaq: Günün böyük hissəsini məktəbdə keçirən, onlarla şagirdin təlim-tərbiyəsi ilə məşğul olanlar da yemək, istirahət və ünsiyyət kimi sadə insani ehtiyaclarını qarşılamaq haqqına malikdir.

Bəzi mətbu orqanlarda, sosial şəbəkələrdə bu cür görüntülərin “məclis” adı ilə paylaşılması və müəllimlərin hədəfə çevrilməsi təəssüf doğurur. Cəmiyyət olaraq biz müəllimlərə daha çox dəstək göstərməli, onların gündəlik zəhmətinə anlayış və hörmətlə yanaşmalıyıq.

İnsanlığımızı peşəkarlıqdan ayırmamalıyıq. Yemək yemək təhsil prosesinə zərər vurmur, amma sosial qınaq, qeyri-obyektiv yanaşmalar müəllim nüfuzuna ciddi təsir edə bilər.

Sosial şəbəkədə tirajlanan “məclis”dəkilər uşaqlarımızın qarşıdan gələn tədris ilinə hazırlaşır: məktəbi, sinif otaqlarını daha işıqlı, səliqəli etməyə çalışan, təhsil ocağının həyətinin abadlaşdırılmasına, təhlükəsizliyi qayğısına qalan əməkçi insanlardır. Tədris ilinin başlanmasına sayılı günlər qalır, hələ dərslər başlamayıb, müəllimlərimiz uşaqlarımız üçün tədris planlarını tərtib edir, qarşıdan gələn tədris ili ilə bağlı hazırlıqlarını görürlər.

Övladlarımız üçün fədakarlıqlar göstərən müəllimlərimizin, günlərlə, aylarla, ilboyu təhsil ocağını uşaqlarımız üçün qoruyan texniki heyətin hədəfə alınması təəssüf doğurur.

Biz müəllimlərdən çox şey gözləyirik – fədakarlıq, səbir, vicdanla xidmət və yüksək nəticələr. Lakin bu gözləntilərin qarşılığında onlara insani münasibət, anlayış və dəstək göstərmək də bir o qədər vacibdir.